Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

Το λιμάνι του Σιγρίου ΜΠΟΡΕΙ να γίνει ο νέος ακτοπλοϊκός κόμβος του Αιγαίου!

Κ­­­αθόλου τυχαία δεν είναι, ως φαίνεται, η επιτυχία του δρομολογίου Θεσσαλονίκη - Σίγρι - Χίος ως κάτω, την Ρόδο που εγκαινίασε το πλοίο “Διαγόρας” με πρωτοβουλία της πλοιοκτήτριας εταιρείας BluestarFerries. Απεναντίας, και παρά τα πολλά προβλήματα που υπάρχουν, αποδεικνύεται πως το λιμάνι του Σιγρίου μπορεί να αποτελέσει μια πολύ καλή πύλη για τη Λέσβο και να εξελιχθεί σε κομβικό σημείο στο Αιγαίο για την ακτοπλοϊα.
Πράγματι, αν παρατηρήσει κανείς τον χάρτη του Αρχιπελάγους, εύκολα διαπιστώνει πως το Σίγρι βρίσκεται στην καρδιά του Αιγαίου και αν απ’ αυτό ξεκινήσουν γραμμές που ενώνουν κορυφαίους προορισμούς, θα αναπτυχθεί η ακτοπλοϊα και τα οφέλη θα είναι πολλά, τόσο για τους επιβάτες και τις μεταφορές προϊόντων (αφού θα μπορούν να υπάρχουν δρομολόγια για να εξυπηρετούνται), όσο και για τις ναυτιλιακές εταιρείες που, σε δύσκολους καιρούς, μπορούν να αναπτύξουν κερδοφόρα δράση.
Αλλά, ας είμαστε πιο συγκεκριμένοι:
1. Πόσες ώρες κάνει το καράβι για Μυτιλήνη; Καμιά δωδεκαριά! Ξέρουμε όλοι πως με ένα καράβι σχετικά γρήγορο, από Λαύριο ή Ραφήνα ο χρόνος (απευθείας προσέγγιση) θα έπεφτε στο μισό. Όσο για το Πειραιάς - Σίγρι με ένα γρήγορο καράβι, να ξέρατε πόσος κόσμος θα άλλαζε γνώμη για το μακρύ ταξίδι για τη Μυτιλήνη...
2. “Φωνάζει” πως το Σίγρι μπορεί να συνδεθεί ακτοπλοϊκά με τον Βόλο. Παλιότερα υπήρχε γραμμή (της ΝΕΛ) προς Μυτιλήνη, αλλά δείτε στον χάρτη πόσο πιο κοντά έρχεται η Λέσβος με τη Θεσσαλία με λιμάνι προσέγγισης το Σίγρι!
3. Πολύ κοντύτερα με τη Λέσβο έρχεται η Καβάλα και η Λήμνος (αν δεν προσεγγίζει το καράβι στον Άι-Στράτη).
4. ...Αλλά και η Σαμοθράκη και η Αλεξανδρούπολη.
5. Κοντά έρχονται και οι Κυκλάδες, με το λιμάνι της Σύρου (και το πλοίο μπορεί να συνεχίζει για Πειραιά).
6. Μπορεί να ανοίξει μια γραμμή για Σαντορίνη και Ηράκλειο.
7. Από τα αλιευτικά χρονικά ξέρουμε πως τα μεγάλα ψαροκάικα πηγαίνουν Σκύρο και Κύμη Ευβοίας. Γιατί όχι και ένα επιβατηγό πλοίο;
8 Τέλος, είδαμε πόσο εξυπηρετικό είναι το πλοίο από Θεσσαλονίκη. Σε εννιά ώρες είσαι Λέσβο! )
9 ...και συνεχίζεις για Χίο, Σάμο, Κάλυμνο, Κω και Ρόδο.
Φυσικά, μπορούν να γίνουν πολλοί συνδυασμοί μεταξύ αυτών των προορισμών, ιδιαίτερα από την ηπειρωτική Βόρεια Ελλάδα (Αλεξανδρούπολη, Καβάλα, Θεσσαλονίκη και Βόλο) προς τα νησιά (Χίο - Σάμο - Κω - Ρόδο και Σαντορίνη - Ηράκλειο). Όταν, με το καλό, γίνει το νέο λιμάνι του Σιγρίου, πρέπει να μπουν στόχοι για την ανάπτυξη της ακτοπλοϊας, προς όφελος του τόπου, των επιβατών και των ακτοπλοϊκών εταιρειών, βεβαίως - βεβαίως...

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009

ΑΝ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ - ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ - Η ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ
“Ξεκρέμαστος” ο δρόμος Καλλονής - Σιγρίου

Πρωτοσέλιδο θέμα της εφημερίδας ΑΙΟΛΙΚΑ ΝΕΑ, 28.09.2009 18:00:00
- Για την υλοποίηση του έργου απαιτείται ποσό ύψους 35 εκατ. ευρώ, που δεν είναι δυνατόν να διατεθεί απʼ τις πιστώσεις του ΠΕΠ Β. Αιγαίου
- Μόνη λύση η χρηματοδότησή του απʼ το τομεακό πρόγραμμα του ΥΠΕΧΩΔΕ
- Σε έξι μήνες αναμένεται να ολοκληρωθεί η οριστική μελέτη για το δρόμο Καλλονής - Πέτρας, η οποία δεν έχει αρχίσει να συντάσσεται ακόμα!

Ύστερα από 7 χρόνια εδέησε να ολοκληρωθεί επιτέλους η οριστική μελέτη για το δρόμο Καλλονής - Σιγρίου. Ωστόσο θα είναι “δώρον - άδωρον” εάν δεν βρεθεί χρηματοδότηση κεντρικά απʼ το ΥΠΕΧΩΔΕ, δεδομένου ότι οι πόροι του Περιφερειακού Επιχειρησιακού Προγράμματος δεν επαρκούν για να καλύψουν ένα τέτοιο έργο. Με άλλα λόγια, η τύχη του έργου κρέμεται πλέον απʼ τον Σουφλιά ή καλύτερα απʼ αυτόν που θα τον διαδεχτεί στη νέα κυβέρνηση. Όσο για τον δρόμο Καλλονής - Πέτρας, η σύνταξη της οριστικής μελέτης δεν άρχισε ακόμα...
Αναλυτικότερα:
“Κάλλιο αργά παρά ποτέ” θα μπορούσε να πει κανείς για την ολοκλήρωση, μετά από 7 χρόνια, των μελετών για την κατασκευή του νέου οδικού άξονα Καλλονής - Σιγρίου. Η οριστική μελέτη παραδόθηκε από τον μελετητή στο ΥΠΕΧΩΔΕ, όπου θα ελεγχθεί όλος ο φάκελος του έργου πριν δοθούν οι τελικές εγκρίσεις. Αυτό σημαίνει ότι ίσως και μέσα στον επόμενο μήνα ο πλήρης φάκελος του έργου να είναι έτοιμος για να διεκδικήσει χρηματοδότηση, που βάσει του προϋπολογισμού φθάνει τα 35.000.000 ευρώ. Ωστόσο δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το σημαντικό αυτό έργο θα μπορέσει να ενταχθεί στο Δʼ ΚΠΣ, αφού το ποσό που απαιτείται για την υλοποίησή του ισοδυναμεί σχεδόν με το συνολικό ποσό που θα κατανεμηθεί σε όλο το Βόρειο Αιγαίο για την εκτέλεση έργων οδοποιίας. Για τον λόγο αυτό, τόσο η Περιφέρεια όσο και η Νομαρχία καταβάλλουν το τελευταίο διάστημα κάθε προσπάθεια για να μπορέσει να υλοποιηθεί από το Τομεακό Πρόγραμμα του ΥΠΕΧΩΔΕ, που από το καλοκαίρι έχει αναλάβει την ολοκλήρωση όλων των διαδικασιών τόσο για την μελέτη του δρόμου Καλλονής - Σιγρίου όσο και για τον οδικό άξονα Καλλονής - Πέτρας.
Κατά τον Αντινομάρχη, Θεόδωρο Βαλσαμίδη, η πιθανότερη πηγή χρηματοδότησης και των δύο αυτών έργων είναι το Υπουργείο, αφού όπως μας είπε, “αναλαμβάνοντας το ΥΠΕΧΩΔΕ την ολοκλήρωση των μελετών δείχνει την πολιτική βούληση να χρηματοδοτήσει την κατασκευή των οδικών αξόνων”.
“Κόλλησε” ο δρόμος Καλλονής - Πέτρας
Αρκετά βήματα πιο πίσω βρίσκεται ο φάκελος για τον δρόμο Καλλονής - Πέτρας, αφού στην πορεία χρειάστηκε να γίνουν αναμορφώσεις και τροποποιήσεις επί των προμελετών για να γίνουν οι γεωλογικές και γεωτεχνικές μελέτες. Έτσι ακόμη δεν έχει ξεκινήσει η οριστική μελέτη και προβλέπεται ότι θα χρειαστεί τουλάχιστον ένα εξάμηνο για να είναι έτοιμο κι αυτό το έργο να διεκδικήσει χρηματοδότηση. Ο προϋπολογισμός κατασκευής αυτού του οδικού άξονα φθάνει τα 30.000.000 ευρώ.
Το ιστορικό
Θυμίζουμε ότι οι πιστώσεις για τις μελέτες και των δύο αξόνων είχαν εξασφαλιστεί το 2002 από το Υπουργείο Αιγαίου, επί θητείας Σηφουνάκη. Ωστόσο, σημειώθηκαν πολλές καθυστερήσεις και παρουσιάστηκαν πολλά εμπόδια στην εξέλιξή τους. Μάλιστα πέρυσι το καλοκαίρι διαπιστώθηκε ότι οι αρχικές πιστώσεις δεν επαρκούσαν για να ολοκληρωθούν οι μελέτες και κατόπιν προσωπικών παρεμβάσεων του κ. Λέκκα στο Υπουργείο Οικονομικών εξασφαλίστηκε πρόσθετη πίστωση 2.000.000 ευρώ. Ακολούθησαν πολλές συσκέψεις για να επισπευστούν οι διαδικασίες ολοκλήρωσης των φακέλων και τον Αύγουστο το ΥΠΕΧΩΔΕ ανέλαβε να διεκπεραιώσει τα τελευταία στάδια και να δώσει στη συνέχεια τις εγκρίσεις ώστε τα έργα να είναι έτοιμα προς χρηματοδότηση.
Ο Περιφερειάρχης
Σε δήλωσή του στα “ΑΙ.Ν.” για την ολοκλήρωση της οριστικής μελέτης για τον δρόμο Καλλονής - Σιγρίου ο Περιφερειάρχης, Γιάννης Λέκκας είπε: «Είναι πολύ σημαντικό το ότι ολοκληρώθηκε η οριστική μελέτη για το νέο αυτό οδικό άξονα και ευελπιστούμε ότι το ίδιο θα γίνει σύντομα και για τον δρόμο Καλλονής - Πέτρας. Η αλήθεια είναι ότι έργα τόσο υψηλών προϋπολογισμών είναι δύσκολο να ενταχθούν στο ΠΕΠ Β. Αιγαίου και γʼ αυτό βρισκόμαστε σε συνεχή επαφή με το Υπουργείο».
Ο Θ. Βαλσαμίδης
Για το ίδιο θέμα ο Αντινομάρχης, Θεόδωρος Βαλσαμίδης, ανέφερε μεταξύ άλλων: «Η μελέτη για τον δρόμο Καλλονής - Σιγρίου ολοκληρώθηκε και αυτό που πρέπει να γίνει τώρα είναι να εξευρεθεί η χρηματοδότηση για να υλοποιηθεί. Πιστεύω πως το γεγονός ότι το ΥΠΕΧΩΔΕ ανέλαβε να ολοκληρώσει τις μελέτες δείχνει ότι έχει την πολιτική βούληση να χρηματοδοτήσει αυτά τα έργα. Άλλωστε και ο Νομάρχης από τον Απρίλιο είχε επισκεφθεί τον κ. Σουφλιά γιʼ αυτό το θέμα. Εμείς πάντως από την πλευρά μας και σε συνεργασία με την Περιφέρεια θα διεκδικήσουμε την χρηματοδότηση για να μην χαθεί άλλος χρόνος».
Ο Δήμαρχος Ερεσού
«Είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος που ολοκληρώθηκε επιτέλους μετά από τόσα χρόνια αυτή η μελέτη. Θα περιμένουμε από την όποια κυβέρνηση προκύψει μετά τις εκλογές να υλοποιήσει το έργο, που το έχει τόσο ανάγκη η περιοχή μας και γενικότερα η Λέσβος», δήλωσε ο Δήμαρχος Ερεσού, Σωτήρης Καρδαράς.

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΧΟΡΩΝ ΣΤΟ ΣΙΓΡΙ!

Ξεκίνησαν την Δευτέρα, 28 Σεπτεμβρίου 2009 μαθήματα ελληνικών χορών στο Σίγρι! Είναι μια ακόμα πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Ομίλου "Θεοφάνης Σιγριανής"
Τα μαθήματα πραγματοποιούνται κάθε Δευτέρα στις 19:30, στο Δημοτικό Σχολείο Σιγρίου. Τους χορούς διδάσκει η δασκάλα του Σχολείου, Μαρία Πεσκελίδου.
Ξεκίνησε να διδάσκεται το χασάπικο και θα ακολουθήσουν μπάλλος, συρτός, καλαματιανός, χασαποσέρβικο, θρακιώτικος, ποντιακός και άλλοι.
Ήδη, η συμμετοχή είναι μεγάλη και αναμένεται να είναι ακόμη μεγαλύτερη όσο προχωρούμε προς τον χειμώνα. Κι αυτό γιατί είναι μια ευχάριστη ενασχόληση, χρήσιμη για όσους δεν ξέρουν χορό και για όσους θέλουν να βελτιώσουν τις χορευτικές τους ικανότητες.
Τα μαθήματα είναι δωρεάν.

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ από το παλιό Σίγρι...


Γίνεται μια προσπάθεια να μαζευτούν φωτογραφίες παλιές του Σιγρίου και των ανθρώπων του, προκειμένου να καταγραφούν ηλεκτρονικά και να διασωθούν αρχικά, με την προοπτική να φτιαχτεί ένα φωτογραφικό άλμπουμ για το Παλιό ΣΙΓΡΙ.
Αν, λοιπόν, έχετε φωτογραφίες παλιές, μπορείτε να τις στείλετε:
1. Με κούριερ πληρωμένο από τον παραλήπτη) στον
Αντώνη Χιώτη, Σίγρι Λέσβος (τηλ. 2253054392 και 6974931539)
και θα σας επιστραφούν σε μία εβδομάδα. Ή
2. Με e-mail (αφού τις σκανάρετε) στο adon67@gmail.com
Όσο πιο πολλές φωτογραφίες μαζευτούν, τόσο πιο αντιπροσωπευτικό θα είναι το άλμπουμ. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται σε:
1. Το Σίγρι και το τοπίο του. Πανοραμικές φωτογραφίες, γειτονιές, σπίτια κλπ.
2. Σχολικές φωτογραφίες
3. Παρέες, γλέντια, πανηγύρια
4. Άλλες εκδηλώσεις κλπ

Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009

Υπόστεγο εξακολουθούμε να ΜΗΝ έχουμε!

ΟΛΟΙ (και η ηγεσία του Δήμου) αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα δημιουργίας ενός στεγάστρου αναμονής για το λεωφορείο, το οποίο θα εξυπηρετεί τόσο τους Σιγριανούς μαθητές του Γυμνασίου - Λυκείου Άντισσας, όσο και τους άλλους επιβάτες των ΚΤΕΛ. Το ίδιο στέγαστρο θα εξυπηρετεί και τους επιβάτες των πλοίων που προσεγγίζουν στο λιμάνι του Σιγρίου.
Για το θέμα αυτό είχε αναφορά στην πρώτη της σελίδα η εφημερίδα "Σίγρι Σήμερα" στο φύλλο του Δεκεμβρίου 2008.
Ωστόσο, παρά το ότι η νέα σχολική χρονιά βρίσκεται στην έναρξή της ήδη, δεν έχει γίνει καμία κίνηση για την υλοποίηση του έργου, με αποτέλεσμα να υπάρχει φόβος για έναν ακόμα χειμώνα να περιμένουν οι μαθητές το λεωφορείο στο μάτι του βοριά...

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009

Δηλαδή, τι πρέπει να έχει ένα χωριό, για να καταδεχτεί μια τράπεζα να βάλει ένα ΑΤΜ;

Λοιπόν, και γι’ αυτό το θέμα χρειάζεται μέσον; Και γι’ αυτό πρέπει να έχεις μπάρμπα στην Κορώνη, να έχεις γνωριμίες ή να είναι κάποιος που “λύνει και δένει” για να λυθεί ο Γόρδιος Δεσμός;
Το πρόβλημα είναι πολύ απλό: Μηχάνημα αυτόματης ανάληψης χρημάτων, αυτό που λένε ΑΤΜ. Είναι αυτό που είναι ακουμπισμένο σε ένα ντουβάρι, έχει ένα πληκτρολόγιο και βάζεις μια κάρτα και σου βγάζει παράδες. Δεν έχεις μετρητά; πηγαίνεις εκεί και αυτό σου δίνει! Εδώ που τα λέμε, έχει λύσει τα χέρια εκατομμυρίων ανθρώπων, που μ’ αυτό το μηχάνημα έχουν αντικαταστήσει τις ουρές στην τράπεζα όταν χρειάζονται μετρητά.
Σήμερα, ένα ΑΤΜ είναι απαραίτητο σε κάθε τόπο. Πολύ περισσότερο, όταν αυτός ο τόπος έχει κόσμο που έρχεται και φεύγει, έχει τουρίστρες και ταξιδιώτες, όπως είναι το Σίγρι. Έχουμε πολλά παραδείγματα με επισκέπτες του Σιγρίου που βρέθηκαν σε απόγνωση όταν ανακάλυψαν πως δεν υπάρχει εδώ ΑΤΜ. Ζευγάρι, αφού απόλαυσε το γεύμα του σε κάποιο εστιατόριο, έμεινε η γυναίκα και ο άνδρας έφυγε, πήγε στην Καλλονή για να βγάλει λεφτά και επέστρεψε για να πληρώσει τον λογαριασμό!!! Άλλοι πάλι, φεύγουν και στέλνουν τα λεφτά ταχυδρομικώς! Ζητάνε συγνώμη οι άνθρωποι, εξηγούν την δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκονται και οι εστιάτορες ή οι ιδιοκτήτες του δωματίου στο οποίο διέμειναν τους εμπιστεύονται και μόλις βγάλουν λεφτά τα στέλνουν. Αλλά αυτή βέβαια δεν είναι λύση! Λύση είναι να μπει και στο Σίγρι ένα μηχάνημα αυτόματης ανάληψης χρημάτων.Τόσο το Τοπικό Συμβούλιο Σιγρίου και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, όσο και ο Δήμος έχουν κάνει τις σχετικές κρούσεις σε τράπεζες που δραστηριοποιούνται στην Μυτιλήνη, προτείνοντας ως σημείο τοποθέτησης του μηχανήματος το Μουσείο. Αποτέλεσμα ουδέν!
Προς όλες τις τράπεζες που διατηρούν κατάστημα στη Λέσβο απέστειλαν αίτημα για την εγκατάσταση και λειτουργία στο Σίγρι Μηχανήματος Αυτόματης Ανάληψης Μετρητών και οι επαγγελματίες του χωριού, με σχετική τους επιστολή προς τους Διευθυντές στις 27 Μαϊου 2008. Δεν καταδέχτηκαν (με εξαίρεση μία τράπεζα) ούτε καν να απαντήσουν!
Η επιστολή είχε ως εξής:
Θέμα: Εγκατάσταση και λειτουργία Μηχανήματος Αυτόματης Ανάληψης Χρημάτων στο Σίγρι Κύριε ΔιευθυντάΠαρακαλούμε να εξετάσει η τράπεζά σας τη δυνατότητα εγκατάστασης και λειτουργίας Μηχανήματος Αυτόματης Ανάληψης Χρημάτων στο Σίγρι, το οποίο θα εξυπηρετήσει τόσο τους μόνιμους κατοίκους του Σιγρίου, αλλά και τους πολυπληθείς επισκέπτες και παραθεριστές της περιοχής.
Η ύπαρξη ενός τέτοιου μηχανήματος στο Σίγρι είναι σήμερα επιβεβλημένη, καθώς όλο και περισσότεροι προτιμούν να συναλλάσσονται με αυτόν τον τρόπο και η λειτουργία του στο Σίγρι θα είναι πολλαπλά ωφέλιμη για τους κατοίκους, επισκέπτες και παραθεριστές, θα συμβάλει στην ανάπτυξη της περιοχής, αλλά είναι βέβαιο πως θα είναι οικονομικά συμφέρουσα για την τράπεζά σας.Να σημειωθεί πως στο Σίγρι βρίσκεται το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου, το οποίο επισκέπτονται καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου χιλιάδες επισκέπτες καθώς και τα υπαίθρια Πάρκα του Απολιθωμένου Δάσους.
Στο Λιμάνι του Σιγρίου προσεγγίζουν πολύ συχνά πλοία του Πολεμικού Ναυτικού, αλλά και πολλά αλιευτικά σκάφη από πολλές περιοχές της Ελλάδας και πολλά τουριστικά γιωτ. Οι επιβαίνοντες σ’ αυτά έχουν άμεση ανάγκη λήψης μετρητών, πράγμα αδύνατο ως σήμερα. Επίσης, τις επόμενες ημέρες αναμένεται να ξεκινήσει να προσεγγίζει στο λιμάνι του Σιγρίου επιβατηγό – οχηματαγωγό πλοίο, το οποίο θα εκτελεί δύο φορές την εβδομάδα το δρομολόγιο Λαύριο – Σίγρι – Λήμνος – Θεσσαλονίκη. Ως προς τον χώρο που μπορεί να φιλοξενήσει ένα τέτοιο μηχάνημα, θα μπορούσε να αναζητηθεί τόσο στην περιοχή του λιμανιού / της αγοράς του Σιγρίου, όπου είναι το κέντρο των δραστηριοτήτων, ή στον χώρο του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου – ή όπου αλλού κρίνει η τράπεζά σας.Θα χαρούμε πολύ να έχουμε θετική απάντηση σ’ αυτό το αίτημά μας και είμαστε στη διάθεσή σας για κάθε είδους διευκρίνιση.
Μετά τιμής
Οι επαγγελματίες του Σιγρίου
Ανάλογη επιστολή απέστειλε φέτος αρχές του έτους και ο Σύλλογος “Θεοφάνης Σιγριανής”, με τα ίδια απογοητευτικά αποτελέσματα.
Δηλαδή, τι πρέπει να έχει ένα χωριό, για να καταδεχτεί μια τράπεζα να τοποθετήσει ένα τέτοιο μηχάνημα; Θεόστραβος να είναι κανένας, θα δει πόσο αναγκαίο είναι!
Η “καραμέλα” που πιπιλίζουν οι υπεύθυνοι των τραπεζών (ανεπίσημα) είναι πως αυτό θα είναι ασύμφορο για την τράπεζα, πως η τράπεζα θα “μπαίνει μέσα”. Το πώς καταλήξανε σ’ αυτό το αβίαστο συμπέρασμα, εκείνοι μόνο το ξέρουν. Γιατί εκείνοι βλέπουν ως τα νύχια τους κι όχι μπροστά, στο μέλλον.
Μετρήστε τους άνδρες του πολεμικού ναυτικού, μετρήστε τους επισκέπτες του Μουσείου, μετρήστε τους επιβάτες των πλοίων, μετρήστε τους ντόπιους και τους ετεροδημότες. Ε, πόσοι δηλαδή χρειάζονται για να μπει το ρημάδι το μηχάνημα; Επιπλέον, ποιος σιγριανός, όταν μπει το μηχάνημα μιας τράπεζας, δεν θα ανοίξει λογαριασμό σ’ αυτήν, αν είναι να εξυπηρετείται; Ας το ξανασκεφτούν, λοιπόν, οι τράπεζες.
Το Μουσείο διατίθεται να το φιλοξενήσει. Αλλά όχι μόνο αυτό: υπάρχει χώρος και στην πλατεία, κοινοτικός και ιδιωτικός. Μια απόφαση είναι και θα είναι κερδοφόρα. Αν κι εσείς έχετε κάποιον γνωστό που “Λύνει και δένει” σε κάποια τράπεζα, πείτε του για ένα ΑΤΜ στο Σίγρι. Δεν μπορεί, κάποιος θα έχει τα μάτια του ανοιχτά!

Ο Φουντουρίκος


Αν το δεις από κάποια άλλη οπτική γωνία, θα μπορούσες να πεις ότι δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα στην Παιδεία. Μην πάει ο νους σας ότι εμείς θα κάνουμε βαθειά ανάλυση που εκπαιδευτικού γίγνεσθαι στην πατρίδα των φιλοσόφων και την κοιτίδα των επιστημών, Αλλού το πάμε εμείς, πολύ πιο ανθρώπινη η δική μας προσέγγιση. Να!, στα παιδιά θα σταθούμε. Στα παιδιά της δικής μου γενιάς και στα παιδάκια, τα καλομαθημένα κατά πολλούς, τα οποία όλα τα έχουν και με τίποτα δεν είναι ευχαριστημένα τα παλιόπαιδα.Τα παιδιά της σύγχρονης κοινωνίας ακολουθούν τους ρυθμούς της. Η οικογένεια, τρέχει τώρα. Γιατί σε τέτοιους ρυθμούς; Δεν το πολυκαταλαβαίνω, αλλά δεν αμφισβητώ το τρέξιμό της. Τρέχει η οικογένεια – άρα τρέχουν και οι μπόμπιρες. Πού τρέχουν; Μόλις γίνουν δε γίνουν τρίω χρονώ, αρχίζουν να τρέχουν. Δε τρέχουν, βέβαια, με τα πόδια, αλλά τρέχουν – και τρέχουν πολύ πιο γρήγορα.
Αχάραγα, στο σπίτι πανικός, ξυπνητήρια πράματα, θάματα, όλοι επί ποδός. Πρέπει και οι δυο γονείς να είναι στην εργασία τους έγκαιρα και την πληρώνει το μικρό. Με την τσίμπλα στο μάτι, όλοι μικροί – μεγάλοι στην πρωινή δροσιά, παγωνιά, βροχή. Στήνεται η μάννα στο δρόμο, να περάσει το σχολικό να πάει στο καλό το μικρό, να πάνε και αυτοί στο δικό τους.
Τρέχανε, κι αυτά τότε – και τι τρέξιμο. Μάιο – Ιούνιο, Σεπτέμβρη – Οκτώβρη. Αυτούς τους μήνες, μένανε στην εξοχή. Μένανε σε απόσταση από το χωριό, τέσσερα χιλιόμετρα και βάλε. Παλιοχώρια, Τάψες, Σκοποί..
Aλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο χρόνο, ανεβοκατεβαίνανε στο σχολείο. Σχολικό δεν περνούσε να πάρει κανέναν, όλοι στηριζόταν στα πόδια τους. “Τρεχάτε ποδαράκια μας”, με λίγα λόγια.
Ζώα υπήρχαν, αλλά κανείς γονιός δεν έδινε το υποζύγιο να χρησιμοποιηθεί ως μεταφορικό μέσο για το σχολείο. Τα ζώα, ήταν για άλλες δουλειές κι όχι για τα σχολεία. Αν κάποιου του έδιναν το γάιδαρο, τότε γινόταν το έλα να δεις! Υπέφεραν κι αυτός και το ζώο. Συνήθως ένας ήταν αυτός που είχε πότε-πότε την τύχη (ή την ατυχία) να έχει γάιδαρο. Τι γάιδαρο, δα, ένα ομοίωμα γαιδάρου, που άμα έκανες τσατάλι καβάλα, λίγο ήθελε να ακουμπήσουν τα παιδικά πόδια κάτω στο χώμα.
Που λέτε, πάντα υπήρχαν οι μαντραχαλάδες δεκατεσσάρων-δεκαπέντε χρονών, που πήγαιναν ακόμη στο δημοτικό, “θέλαν να τα μάθουν καλά”, λέγαν. Τώρα αυτοί το λέγαν και πείραζαν τον εαυτό τους , ή μήπως τα πιστεύω των δασκάλων μας ήταν τέτοια, το να αφήνουν στάσιμους για χρόνια ανθρώπους που αργότερα στη ζωή έγιναν πολύ πετυχημένοι επαγγελματίες; Αυτοί, λοιπόν, κατέβαζαν τους νοικοκύρηδες από το σαμάρι και γινόταν αυτοί κύριοι. Δεν ήταν μόνο αυτό. Τα φορτώματα, τα σχοινιά, ρίχνονταν κάτω και σερνόμασταν όπως τα μολύβια στο δίχτυ κι οι λοιποί από το ζώο. Ή, μάλλον, θέλαμε να σερνόμασταν, αλλά το σαμάρι ερχόταν όσο το άφηνε η μεσιά προς τα πίσω. Το ζώο κοντράριζ,ε αλλά τι να τραβήξει; Ένας, για δυο, για τρεις οι προσδεμένοι; Περιπέτεια! Κλάματα κι αναφιλητά…
“Θα το πω στον μπαμπά μου και θα δείτε”, έλεγε ο νοικοκύρης, καθώς έτρεχε κι αυτός μαζί με τους πολλούς πίσω από το ζώο. Στη διχάλα του Παλιοχωριού με τον κεντρικό δρόμο, μπαίνανε τα σημάδια. Σημάδια με φυσικά μέσα. Πέτρες η μία πάνω στην άλλη. Όποια ομάδα – περιοχή περνούσε πρώτη, γκρέμιζε τον «κούκο».
“Τρέξτε ρε, οι άλλοι μας πέρασαν”. Δεν το είχαν σε τιμή να τους περάσουν «οι άλλοι». Υπήρχε βέβαια και άλλος λόγος, όχι τόσο της τιμής ο λόγος: Τα παπούτσια στο χέρι, ή κρεμασμένα στην τσάντα την πάνινη. Δεν έπρεπε να παλιώνουν τα παπούτσια στο πήγαινε-έλα. Τα παπούτσια ήταν μόνο για τις επίσημες στιγμές. Ποιες ήταν αυτές; Οι μέρες που ο δάσκαλος έκανε επιθεώρηση καθαριότητας. Νύχια κομμένα, αυτιά καθαρά, μαντήλι πάνω στο θρανίο, παπούτσια στα πόδια. Ε, ας τολμούσες να σου λείπει κάτι από αυτά! Θα πεις, σε καθέναν δεν έλειπε και κάτι; Στους περισσότερους έλειπαν τα περισσότερα, τα χρόνια αυτά τα πολύ-πολύ δύσκολα Το ψωμί έλειπε από τα περισσότερα τραπέζια και ο δάσκαλος ζητούσε αυτά που του επέβαλαν να ζητήσει. Τι να κάνει κι αυτός, έτσι του έλεγαν, έτσι έκανε. Ποιος, από τους του κέντρου, θα νοιαζόταν αν η ύπαιθρος λιμοκτονούσε. Αυτοί νόμιζαν ότι μετά τους εμφυλίους, τα Γιούρα και τη Μακρόνησο, όπου φαγώθηκαν τα πρασινόχαρτα του Μάρσαλ, η Ελλάδα έγινε Ευρώπη, ως από τη κολυμπήθρα του Σιλωάμ να είχε βγει.Οι περισσότεροι, στα μέσα του Οκτώβρη «ξεσυνόπαιρναν». Γλίτωναν από αυτό το μαρτύριο. Δεν έμεναν τα μεσημέρια μέσα στο κάστρο να περιμένουν τον απογευματινό κύκλο. Δεν έκαναν τραπέζι κάποια από τις πλάκες του κάστρου. Δεν έστρωναν την πετσέτα σαν μεταξωτό τραπεζομάντιλο και να αποθέσουν του κόσμου τα εδέσματα , τι θες ψυχή μ’, τι θες καρδιά μ’! Τι ψωμιά, τι τυριά! Αχ αυτά τα τυριά, λάδωναν τα καημένα τα τετράδια, τα βιβλία και ήταν και η συνηθέστερη αιτία ξυλοδαρμού τους από το δάσκαλο
Ήταν Δευτέρα –Τρίτη τάξη. Έφυγαν όλοι για το χωριό « ξεσυνοπήραν» έμεινε, με τον Αλέκο μέσα στο Παλιοχώρι, να πηγαινοέρχονται ακόμα στο χωριό.
Νύχτα φεύγαν, νύχτα γύριζαν στα ντάμια τους. Μόνο Τετάρτη και Σαββάτο γυρίζαν μέρα, γιατί δεν είχαμε απόγιομα σχολειό. Μόλις σχολούσαν, το μάτι μαύρο από την πείνα. Τι να φας να χορτάσεις, παιδί πράμα. Το πρωί σχεδόν νηστικοί έφευγαν από το ντάμι. Δεν ήταν μόνο το ότι δεν προλάβαινες, αλλά και το τι να φας πρωί-πρωί. Βλέπεις, ούτε γάλατα, ούτε μαρμελάδες, ούτε τόσα και τόσα που μπαίνουν πάνω στο τραπέζι για πρωινό και δυστυχώς πετιούνται. Αχ κατανάλωση, κατανάλωση! Δεν σκούσες μύτη και τότε, για μια βδομάδα, να μη μείνει τίποτα μα τίποτα! Να γίνει εν το άμα και το θάμα «έλλειψη»!
Πείνα, που λέτε, στο σχόλασμα. Αλλά, ευτυχώς, η φύση προνοούσε και για αυτά. Στην αρχή του Φθινοπώρου τα σύκα, ύστερα τα τζίτζιφα κι αργότερα τα ρόδια έφερναν τον κορεσμό έστω και προσωρινό. Άσε που κορεσμός πραγματικός και ολοκληρωτικός δεν υπήρχε ποτέ τα χρόνια εκείνα. Νύχτα γυρίζαν στα ντάμια ξεθεωμένα μικρά παιδιά κατάκοπα, νηστικά, έτοιμα για ύπνο. Πώς να γράψεις και να διαβάσεις; Πώς να πας το πρωί κατάλληλα προετοιμασμένος στο σχολείο. Πώς; “Πώς”, ένα σωρό “πώς”… Να ψευτοφάς, να ψευτοδιαβάσεις στο φως της γκαζόλαμπας με το μαυρισμένο γυαλί. Όλα στο τρέξιμο, όπως και σήμερα τα παιδιά και οι γονείς.
Εκείνη τη χρονιά τα πρωτοβρόχια ήρθαν νωρίς, πολύ νωρίς. Κουραστήκαν να πηγαινοέρχονται με τα πόδια τόσα χιλιόμετρα κάθε μέρα – τόσες μέρες. - Χρήστο, βρήκα λύση και καλή λύση φίλε μου. Η χήρα παράτησε το γάιδαρο και λέω να τον πάρουμε εμείς για μεταφορικό μέσο. Γάιδαρο δικό μας; Ούτε ο πατέρας δεν έδινε το γάιδαρο για να πηγαίνουμε στο σχολείο. Τώρα δικός μας ένας γάιδαρος; Δώρο εξ ουρανού!Πήγα και τον είδαμε: ένα ζώο στο σχήμα του ζώου. Κορμί μικρό, αυτιά γαϊδάρου, ουρά, πόδια αδύναμα,τα κόκαλα μετριούνται στα πλευρά και η σπονδυλική στήλη σαν οροσειρά σε χάρτη με τα υψώματα και τους αυχένες. Σαμάρι; Πού να σταθεί το σαμάρι; Αλλά και πού να βρεθεί το σαμάρι; Έτσι γυμνόστρατο θα τον κάνουμε καβάλα; Βρε μας έδωσαν γάιδαρο και θα τον κοιτάζουμε στα δόντια; Εμείς είναι που λέγαν… Όλη νύχτα δε κοιμήθηκαν, από τη χαρά, που το πρωί θα πήγαιναν καβάλα όχι σε άλογο άσπρο, αλλά έστω και σε γκρι γάιδαρο. Αχ ποδαράκια, κορμάκι παιδικό, τέρμα τα βάσανα, θα ξεκουραστείς, θα γίνεις άνθρωπος σαν άνθρωπος θα πηγαίνεις πια. Μέσα στον βαθύ ύπνο του πρωινού ακούγονται μπουμπουνητά και αστραπές αυλακώνουν το φθινοπωρινό ουρανό. Ο καιρός στο μπατάρισμά του για βοριά, έφερε ψύχρα και νερό. Τέτοιο νερό, μπράβο! Απότομο και πολύ. Άνοιξαν οι ουρανοί και πλημμύρισαν τη γη. Ο ποταμός βούιζε. Μη σταναχωριέσαι, μέχρι την ώρα του σχολειού θα σταματήσει έλεγε η μάνα Από μέσα του άλλα ευχόταν για το σχολείο, αλλά! Πράγματι, το νερό σταμάτησε. Ετοιμάστηκε. Ξεκίνησε. Τίποτα, κουβέντα για το απρόοπτο μεταφορικό μέσο. Πιο κάτω τον περίμενε ο φίλος. Μη βιάζεσαι, σήμερα θα πάμε σαν κύριοι και στην ώρα μας. Περπατούσαν προς την στάση του μεταφορικού, του «ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΤΟΥΣ». Κλωτσούσαν τις πέτρες, έτσι για να δηλώσουν την άνεση χρόνου που είχαν. Παράλληλα στον ποταμό περπατούσαν και το νερό ακόμη ακουγόταν, όχι ότι βούιζε, αλλά έτρεχε ακόμη. Πλησίαζαν στο “πάρκιν”, κοίταζαν ξανακοίταζαν, σχολικό δεν έβλεπαν. Κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά κανείς δεν ήθελε να το παραδεχτεί. Πήγαν εκεί που τον είχαν δέσει. Το σχοινί εκεί δεμένο στην αλυγαριά. Τεντωμένο καλά με διεύθυνση προς το ποτάμι. Τι γίνεται ρε παιδιά; Πλησιάζουν τι να δουν! Το ζώο κολλημένο στην όχθη του ποταμού πάνω σε μια αλυγαριά. Ο λαιμός τεντωμένος με το σχοινί φέρμα. Τα ρουθούνια ανοιγόκλειναν και τα λαγόνια ανεβοκατέβαιναν. Τα πόδια πατούσαν δεν πατούσαν στις ποταμόπετρες που τις παράσερνε το θολό νερό. Ευτυχώς είναι ζωντανός φώναξαν και οι δυο.
-Περίμενε Αλέκο, σε λίγο το νερό θα πέσει για τα καλά .
-Τράβα, γιατί τον γλυτώνουμε δε τον γλυτώνουμε.
Τον τραβούσαν από το σχοινένιο καπίστρι και ο καταταλαιπωρημένος λαιμός κόντευε να ξεκολλήσει καλά καλά.
Άντεξε το μαρτύριο της βροχής όλη νύχτα, αυτό έπρεπε να το υπομείνει, έπρεπε να κρατηθεί στη ζωή. Τώρα, μάλλον για καλό δεν ήταν τούτο κι ας ήταν από παιδιά. Άνθρωποι είναι, όποια ηλικία κι αν έχουν, για καλό δεν είναι ποτέ το τράβηγμά τους. Τον έβγαλαν απάνω. Κατάφερε να ξετιναχτεί και να σκεπάσει με τις τρίχες του το άσαρκο σώμα του. Φούντωσε το τρίχωμα, κάλυψε καμπόσα κόκαλα, φάνηκε σα γάιδαρος. Το νερό τον είχε ποτίσει, αυτός δε στέγνωνε ούτε με Αυγουστιάτικο μελτέμι και Ιουλιανό ήλιο. Σάλτα πάνω και φύγαμε. Ο Αλέκος μπροστά, πιο μεγάλος αυτός και ονοοδηγός. Πίσω αυτός ο πιο μικρός, θα κρατά τον άλλον για να μην πέσουν. Γυμνόστρατο το ζω, αλλά δεινοί καβαλάρηδες και οι δυο. Τα πόδια ένα με τα πλευρά του ζώου. Πλευρά, κόκαλα με κόκαλα ακουμπούσαν, γιατί παιδιά και ζώο είχαν κάτι κοινό, τα χάλια τους. Ποτέ δε χόρτασαν και οι από πάνω και ο από κάτω. Με του ανέβηκαν στη ράχη άνοιξε τα πόδια. Αδύνατοι μεν αλλά ήταν δυο και αυτός που τους σήκωνε ήταν και αδύνατος και αδύναμος. Χτυπούσαν τα πλευρά να τρέξει λίγο, μάταια. Να κάνει να μη κάνει βήμα. Ντε! Ντε! Κριτ! Το ζώο και να ήθελε δεν είχε τις δυνάμεις, τι να σου κάνει κι αυτό. Βρε ντε, βρε ντε . Η ώρα περνούσε η απόσταση δε λιγόστευε. Από κει που κλωτσούσαν τις πέτρες, χτυπούσαν τα κεφάλια τους. Το φάσμα του ξυλοδαρμού φαινόταν πλέον κάτι παραπάνω από σίγουρο, κρεμόταν ο «πέλεκυς της παιδαγωγικής μεθόδου».
Με τα πολλά έφτασαν στα Πετροκόντυλα. Η ατμόσφαιρα πεντακάθαρη το Σίγρι μπροστά τους, το κάστρο και το σχολείο φαίνονται ξεκάθαρα. Σε μια στιγμή βλέπουν τα παιδιά να τρέχουν από το κάστρο και τις τουαλέτες προς το σχολείο. Ωχ! Έχει γούστο . Ναι, όπως το φοβόταν είχε χτυπήσει το κουδούνι. Φαγούρα στα χέρια και πόνο στα γυμνά ποδαράκια ένιωσαν ασυναίσθητα.
-Αλέκο! Γκύλωσέ τον να τρέξει. Εσύ είσαι που το τολμάς! Ευκαιρία γύρευε . Ναι ω του θαύματος . Με όση δύναμη του έμενε κάνει την επανάστασή του. Βαθιά ανάσα, συσπείρωση των ελλιπών δυνάμεων, στήριγμα στα δυο μπροστινά και ταυτόχρονο σήκωμα των δυο πισινών. Μια τέλεια κλωτσιά . Και ναι το «ποθούμενο» ήλθε. Κανείς από τους δυο δεν το περίμενε και πολύ περισσότερο δεν το πίστευε ότι μπορεί να το πετύχει. Έκανε τη μύξα του νεύρα και λευτερώθηκε από το βάρος της δουλείας και του βάρους των σωμάτων των επίδοξων καβαλάρηδων . Παρ’ τους και τους δυο κάτω.
Πού το βρήκε το κουράγιο για τέτοιο τετραπόδισμα, τέτοιο τρέξιμο; Μάλλον η λευτεριά τού φτέρωσε τα πόδια. Μείνανε αμανάτι οι δυο τους . Το πανταλόνι το ντρίλινο ήπιε νερό και μάζεψε, χώθηκε μέσα στα αδύναμα μπουτάκια του και τον έκοβε. Πού όμως χρόνος για σκέψεις. Τρέξε να τρέξεις να προλάβεις . Στο χωριό πρόλαβαν τον «Φουντουρίκο», το «Σχολικό». Βιαστικά τον έδεσαν και τραβούν για το σχολείο. Μούσκεμα όλα, πανταλόνια, μπλούζες, μόνο τα δόντια στεγνά. Η τσάντα η μπλε πάνινη τουμπάνιασε καθώς φούσκωσαν ψωμιά, τετράδια και βιβλία, τραβώντας το νερό από το τρίχωμα του Φουντουρίκου. -Πού ήσασταν, γιατί αργήσατε πάλι; Τι να πουν, ή, μάλλον, τι να πρωτοπούν.Κατέβασαν τα κεφαλάκια τους .
Έτρεμαν από το κρύο, βρεγμένα καθώς ήταν, έτρεμαν κι από το φόβο. Ήξεραν καλά τι τους περίμενε. Δεν υπήρχαν γι αυτόν αιτιολογίες ή ψευτοδικαιολογίες. Όλοι και όλες οι περιπτώσεις αντιμετωπίζονταν με τον ίδιο, για τα παιδιά των μη επώνυμων, κοινό, σκληρό, κι απαράλλαχτο παιδαγωγικό τρόπο.
-Ανοίξτε τα χέρια σαςΔεν θυμάται από πόσες έφαγαν στα κοκαλιάρικα παγωμένα δαχτυλάκια τους και ξυλιασμένα πισινά τους. Αυτό όμως που δεν ξέχασε, πενήντα χρόνια μετά, ήταν η συμπεριφορά του δασκάλου του. Το σχολικό τους περίμενε εκεί το απόγιομα . Δεν είχε ανακτήσει τις δυνάμεις του.
Τον είδαν όμως τώρα μ’άλλο μάτι. Ένοιωσαν κι αυτοί τον πόνο και μάλιστα από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ο άνθρωπος έχει τρόπους να αμυνθεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Ο Φουντουρίκος όμως, ένα ανήμπορο και αδύναμο ζώο; Τον πόνεσαν τον συμπάθησαν τον είδαν αδελφό, πλάσμα του θεού όπως αυτοί. Άλλαξαν στάση, τον αγάπησαν και με τις μικρές τους δυνάμεις, όσο μπόρεσαν, τον φρόντισαν.

Παλι(ο)χωριανός

Το παράξενο τούτο κρεμύδι είναι ...ελληνοκαναδικής παραγωγής! Όταν, λοιπόν, ο Κώστας Βασιλείου έκοψε την πράσινη κορφή του για να την βάλει στη σαλάτα, το κρεμύδι αποφάσισε να βγάλει δυο καινούρια κρεμύδια! Το αποτέλεσμα, ικανό για κάθε συνειρμό!!!

ΠΙΚΛΕΣ πιπεράτες...

ΚΟΥΚΛΕΣ ΚΑΙ ΚΟΥΚΛΟΙ κι από τα γύρω χωριά, γεια και χαρά σας! Η αγαπημένη σας Πιπεριά είμαι και σας χαιρετώ μέσα από την καρδιά μου!
ΤΙ ΜΟΥ κάνετε; πώς ήταν το καλοκαίρι σας; Βέβαια, λύσσαξαν φέτος τα μελτέμια, μας καταζαλίσανε - δεν μπορέσαμε να ησυχάσουμε από το βοριά μεριά. Αλλά, εν τούτοις, συνηθισμένοι είμαστε, τα αντέξαμε!
ΑΠΟ ΤΗΝ άλλη, χίλιες φορές μελτέμια, παρά ζέστη, καύσωνας και να βράζει ο κόσμος! Εμείς, τουλάχιστον, έχουμε φυσικό αίρκοντίσιον!
ΟΥΤΕ στα πιο τρελλά μας όνειρα, να έχουμε δυο καράβια, το ένα πίσω απ’ το άλλο, στο λιμάνι μας! Και γεμάτα κόσμο! Και για Θεσσαλονίκη, και για Λαύριο! Να μην βρίσκεις εισιτήριο - ειδικά για Λαύριο. Γιατί, παρά το ότι το “Ταξιάρχης” ήταν πολύ φερέγγυο στις ώρες του, όπως και να το κάνεις, ούτε πολλές καμπίνες έχει, ούτε πολλούς επιβάτες μπορεί να μεταφέρει, και πολύ αργό είναι.
ΕΝΩ, ΑΝ ήταν ένα πλοίο σαν το “Διαγόρας” στη γραμμή για Λαύριο ή Πειραιά, γρήγορο και ευρύχωρο, να κάνει τη γραμμή σε πέντε ώρες, να σου πω εγώ κίνηση!
ΚΑΔΟΙ ανακύκλωσης τοποθετήθηκαν από τον Δήμο και πρέπει να τους γεμίζουμε με τα ανακυκλούμενα υλικά. Και κατόπιν, αυτά στ’ αλήθεια να ανακυκλώνονται! Γιατί έχουμε δει αλλού “τάχαμου” κάδους ανακύκλωσης να αδειάζουν ωραιότατα σε σκουπιδιάρες κανονικότατες...
ΜΠΡΑΒΟ σ’ όσους στήριξαν την ανακύκλωση που εδώ και σχεδόν δύο χρόνια γίνεται στο Σίγρι και ιδιαίτερα τον γιατρό Καμάτσο που τα μεταφέρει στη Μυτιλήνη και στο “Ρεμέτζο” που έστειλε για ανακύκλωση όλα τα τηγανόλαδά του. Μπορούμε περισσότεροι!
ΟΣΟ ΠΙΟ πολλοί, τόσο πιο καλά!Κι όσο πιο καλά, τόσο πιο πολύ! (Αυτό εφαρμόζεται σε διάφορες περιπτώσεις - καταλαβαίνετε!)
ΣΑΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩ, υπενθυμίζοντας πως το Σίγρι είναι ο τόπος μας, το αγαπάμε ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ! Το κρατάμε καθαρό! Πεντακάθαρο!
Σας αγαπώ
Η Πιπεριά