Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

Τα "Γλυνέλια"...

Για πάρα πολλά χρόνια, οι Κυριακές του Σιγρίου ήταν συνυφασμένες με τα "Γλυνέλια". Το γνωστό κινητό εμπορικό κατάστημα των αδελφών Μιχάλη και Στεφανή Γλυνέλλη, με υφάσματα και ρούχα, είδη προικός και τα συναφή, επισκεπτόταν για σχεδόν πενήντα χρόνια το Σίγρι, ντύνοντας ανθρώπους και σπίτια. Επιπλέον, έκαναν και έξυπηρετήσεις, φέρνοντας τσουβάλια κάρβουνο, πηγαίνοντας παπούτσια στον τσαγγάρη κλπ. και για αρκετά χρόνια, μαζί τους ερχόταν κι ο κουρέας Γιάννης Κουτρουλής που λειτουργούσε μπαρμπέρικο κι έφερνε και λαχεία και εφημερίδες...
Από το 1962 που ξεκίνησαν να έρχονται, ως πριν από πέντε χρόνια που σταμάτησαν λόγω συνταξιοδότησης, η παρουσία τους γύριζε στο ημερολόγιο την εβδομάδα μας. Ξεκινούσαν από τα σπίτια του νοτιά, πήγαιναν στην πλαζ, κατέβαιναν στην αγορά για λίγο κι ύστερα ανέβαιναν στη γειτονιά του βοριά. Παλιότερα, που υπήρχε κόσμος και πολλές οικογένειες στην εξοχή, πήγαιναν κι ως τα χωράφια, στα ντάμια τους...
Τώρα, το εμπορικό τους κατάστημα στη Βατούσα, την έδρα τους, έκλεισε. Εμείς αγοράζουμε τα υφάσματά μας από καταστήματα στην Καλλονή, τη Μυτιλήνη ή την Αθήνα. Τα ΙΚΕΑ στέλνουν φορτηγά - αλλά τη ζεστασιά που μας έδινε μια αγορά ενός ρούχου από τα Γλυνέλια, δεν την ζούμε πια! Τη συνάντηση μπροστά στο αυτοκίνητο. Το διακριτικό και χαρακτηριστικό μεγάφωνό του. Τα νέα που μας έφερναν από τα γύρω χωριά...
Συχνά στις αφηγήσεις των μεγαλυτέρων γυναικών ακούμε "φορούσα ένα φουστάνι, το πανί το είχα πάρεια από τα Γλυνέλια..." κι αυτό είναι ίσως η μεγαλύτερη τιμή που μπορεί να έχει ένας έμπορος.

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010

Ένας Σιγριανός στο MADradio!

Σήμερα Σάββατο, στις 4:00 μετά το μεσημέρι, συντονιστείτε (μέσω Nova ή μέσω internet) στο MADradio. Ο Δημήτρης Ζενιέρης διαλέγει τη μουσική!
Αυτήν την ώρα κάθε Σάββατο, το MADradio επιλέγει ύστερα από διαγωνισμό τον DJ που θα γεμίσει μουσικά την ώρα μας. Κι αυτή τη βδομάδα, επιλέγη ο Δημήτρης, με τη δική του μουσική πρόταση!
Ο Δημήτρης (Μάο) Ζενιέρης είναι μαθητής του Επαγγελματικού Λυκείου Καλλονής, γιος της Ντίνας Αλεξίου, φέτος συμμετέχει και στην προσπάθεια της Θεατρικής Ομάδας του χωριού μας "Θάλασσα" με έναν εξαιρετικό ρόλο στην "Γκόλφω" που ετοιμάζεται...
Μπράβο Δημήτρη!

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Πέφτουν τσιπούρες στο γυαλό!

Και ξαφνικά, ο Σούλιος άρχισε να βγάζει τις τσιπούρες δυό-δυό! Και σιγά-σιγά, άρχισαν να μαζεύονται κι άλλοι!
Εδώ συμβαίνουν τα θαύματα καθημερινά!

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

Αναμνήσεις από το άλμπουμ των φωτογραφιών

Είναι στα 1997 όταν η Ελισάβετ Παπαζώη, Υπουργός Αιγαίου με Πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη τότε, επισκέπτεται το Σίγρι και συζητά με τους κατοίκους για - τι άλλο;! - το λιμάνι, τον δρόμο, το αλιευτικό καταφύγιο...
Τα χρόνια πέρασαν και περνούν, η Ελισάβετ Παπαζώη δεν είναι πλέον Υπουργός, ο Κώστας Σημίτης δεν είναι πλέον Πρωθυπουργός και το Υπουργείο Αιγαίου δεν είναι Υπουργείο αλλά Γενική Γραμματεία, αλλά όποιος επίσημος και να έρθει, τα ίδια προβλήματα θα υποσχεθεί πως θα αντιμετωπίσει....
Κι έχουμε αρχίσει να κουραζόμαστε. Κι έχουμε αρχίσει να μην ελπίζουμε πια...
Αν, λοιπόν, θέλετε να κάνετε κάτι, δώστε μας πίσω την ελπίδα μας!

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010

Μεγάλη κινητικότητα για το λιμάνι... (και μπορεί να ζαλιστούμε!)

ΣΙΓΡΙ: ΕΝΩ ΟΙ ΠΡΟΘΕΣΜΙΕΣ ΣΤΕΝΕΥΟΥΝ ΑΣΦΥΚΤΙΚΑ
Προς νέα τροποποίηση η μελέτη για το λιμάνι
03.02.2010 Αιολικά Νέα
Έντονη κινητικότητα παρατηρείται το τελευταίο διάστημα σχετικά με το μεγάλο έργο του λιμανιού στο Σίγρι, που μπορεί να ενταχθεί τους επόμενους μήνες στο πρόγραμμα των λιμενικών έργων του ΕΣΠΑ που έχει ανοίξει από το καλοκαίρι. Χθες, η Γενική Γραμματέας της Περιφέρειας, Σοφία Θεολογίτου συγκάλεσε σύσκεψη για το θέμα στην οποία κλήθηκαν ο Νομάρχης, Παύλος Βογιατζής, ο Αντινομάρχης, Θεόδωρος Βαλσαμίδης, ο Γενικός Διευθυντής της Νομαρχίας, Γιώργος Σπανέλλης, ο Δήμαρχος Ερεσού, Σωτήρης Καρδαράς, η Πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου, Πέλλα Ανδριώτου και υπηρεσιακοί παράγοντες της Διαχειριστικής Αρχής. Το θέμα της σύσκεψης ήταν οι διαδικασίες που θα πρέπει να ακολουθηθούν για να γίνει τροποποίηση της μελέτης του έργου, όπως προωθείται από το Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, με σκοπό το νέο λιμάνι που θα κατασκευαστεί να είναι μικρότερο από αυτό που προβλέπεται στην μελέτη που έχει ολοκληρωθεί. Ο Υφυπουργός, Νίκος Σηφουνάκης συγκάλεσε πρόσφατα συσκέψεις για το θέμα αυτό στο Υπουργείο, στην Αθήνα όπου εκφράστηκε η άποψη ότι ο σχεδιασμός του έργου, βάσει της μελέτης, δεν συνάδει με το περιβάλλον του Σιγρίου και τονίστηκε ότι πρέπει να μειωθεί η χερσαία ζώνη.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι αυτές οι διαπιστώσεις γίνονται με αρκετά χρόνια καθυστέρηση και αφού πλέον η μελέτη έχει ολοκληρωθεί και έχει σταλεί στα αρμόδια Υπουργεία για την έκδοση της σχετικής ΚΥΑ, που θα ορίζει τον φορέα υλοποίησης του έργου. Επιπλέον, η χρονική συγκυρία είναι κρίσιμη για την τύχη του έργου, δεδομένου ότι το πρόγραμμα του ΕΣΠΑ που θα χρηματοδοτήσει λιμενικά έργα έχει ανοίξει από τον Ιούλιο και οι προθεσμίες είναι ασφυκτικές για να μπορέσει να κατατεθεί προς έγκριση ο φάκελος του έργου.
Κατά την διάρκεια της σύσκεψης έγινε ανταλλαγή απόψεων για τις δυνατότητες που υπάρχουν, έστω και σήμερα, να τροποποιηθεί η μελέτη χωρίς να χαθεί η ευκαιρία ένταξης του έργου στο ΕΣΠΑ. Η Νομαρχία ανέλαβε να εξετάσει τις δυνατότητες αυτές και αποφασίστηκε το έργο του λιμανιού στο Σίγρι που συζητιέται πάνω από 10 χρόνια να εξεταστεί και πάλι σε νέα σύσκεψη που θα γίνει την Δευτέρα με τον κ. Σηφουνάκη.
Ο Νομάρχης
Σε σχετική δήλωσή του για το θέμα στα “ΑΙ.Ν.” ο Νομάρχης, Παύλος Βογιατζής, επεσήμανε: «Προσπαθούμε να βρούμε την καλύτερη δυνατή λύση για να υλοποιηθεί αυτό το σημαντικό έργο υποδομής με τον σωστό τρόπο. Θα εξετάσουμε όλες τις δυνατότητες και τις πιθανότητες και θα πραγματοποιηθεί και νέα σύσκεψη για το θέμα τις προσεχείς ημέρες. Πάντως πρέπει να εκτελεστεί αυτή την Προγραμματική Περίοδο και αυτός είναι ο στόχος μας».
ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΕΡΕΣΟΥ:
«Το λιμάνι του Σιγρίου πρέπει να προλάβει το τρένο του ΕΣΠΑ»
05.02.2010 Αιολικά Νέα
Την αγωνία του για την τύχη που θα έχει τελικά το πολύπαθο έργο του λιμανιού στο Σίγρι, εξέφρασε μιλώντας στα “ΑΙ.Ν.” ο Δήμαρχος Ερεσού - Αντίσσης, Σωτήρης Καρδαράς. Ο κ. Καρδαράς συμμετείχε στην σύσκεψη που έγινε την Τρίτη, στην Περιφέρεια για τις διαδικασίες που πρέπει να ακολουθηθούν, ώστε να τροποποιηθεί η μελέτη για να μειωθεί η χερσαία ζώνη, χωρίς ωστόσο να κινδυνέψει το έργο να μείνει εκτός ΕΣΠΑ.
Ο ίδιος εξέφρασε τους προβληματισμούς και τις επιφυλάξεις του για την δυνατότητα που υπάρχει να γίνει τροποποίηση της μελέτης άμεσα, δεδομένου ότι το αργότερο μέχρι τις 14 Απριλίου πρέπει να κατατεθεί ο πλήρης φάκελος στην Διαχειριστική Αρχή της Περιφέρειας για να διεκδικηθεί η χρηματοδότηση από το πρόγραμμα των λιμενικών έργων. Κι αυτό γιατί στις 14 Απριλίου θα κλείσει η προθεσμία υποβολής των προτάσεων και θα ξεκινήσει η αξιολόγηση των έργων που θα υλοποιηθούν μέσω του ΕΣΠΑ.
«Ίσως είναι αργά»
Ο Δήμαρχος Ερεσού γνωρίζει καλά το ιστορικό του έργου που ξεκινά από το 1997. Παράλληλα γνωρίζει καλά την αναγκαιότητα κατασκευής αυτού του σημαντικού έργου υποδομής για την ανάπτυξη της βορειοδυτικής πλευράς, αλλά και ολόκληρης της Λέσβου. Γι’ αυτό και μιλώντας στα “ΑΙ.Ν.” δεν έκρυψε την αγωνία του για το αποτέλεσμα που θα έχουν αυτές οι συσκέψεις που γίνονται το τελευταίο διάστημα ώστε να αλλάξει η μελέτη στο “παρά πέντε”: «Το πρόγραμμα του ΕΣΠΑ είναι η τελευταία ευκαιρία που μας δίνεται να υλοποιήσουμε αυτό το μεγάλο έργο που ήδη έχει περάσει από “σαράντα κύματα”. Δεν πρέπει να την χάσουμε αυτή την ευκαιρία. Δεν πρέπει να θέσουμε σε κίνδυνο αυτό το έργο τώρα που φτάσαμε στην τελική ευθεία», υπογράμμισε ο κ. Καρδαράς.
Ωστόσο παραδέχτηκε ότι μπορεί και ο ίδιος να συμφωνεί πως το λιμάνι θα ήταν καλύτερα να γίνει μικρότερο από αυτό που προβλέπεται στην μελέτη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν δέχεται να ξεκινήσουν όλες οι διαδικασίες των αδειοδοτήσεων από την αρχή, από την στιγμή που τα χρονικά περιθώρια είναι πλέον ασφυκτικά για την χρηματοδότηση του έργου: «Ίσως θα έπρεπε η μελέτη να προβλέπει μικρότερες χερσαίες εγκαταστάσεις, αλλά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μπούμε στην διαδικασία νέων εγκρίσεων και αδειοδοτήσεων. Αυτές οι διαδικασίες είναι χρονοβόρες και το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι να χάσουμε το έργο. Αν μπορεί να γίνει τροποποίηση με συνοπτικές και άμεσες διαδικασίες ας γίνει. Διαφορετικά πιστεύω ότι το έργο πρέπει να γίνει πάση θυσία από το ΕΣΠΑ με την μελέτη που έχει ολοκληρωθεί».

Ο οδικός άξονας
19 Ιανουαρίου 2010, "Δημοκράτης"
Η μελέτη του οδικού άξονα Καλλονής ' Σιγρίου, σύμφωνα με την ενημέρωση της Γ. Γραμματείας Δημοσίων Έργων:
- Εκπονείται απ' το Γραφείο «Δοξιάδη - Σύμβουλοι για Ανάπτυξη και Οικιστική Α.Ε.» με φορέα χρηματοδότησης το Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων /Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Ν.Π.
- Ως Διευθύνουσα Υπηρεσία έχει ορισθεί η ΔΔΕ Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου και Προϊσταμένη Αρχή η Διεύθυνση Οδικών έργων (Δ1).
- Το οικονομικό αντικείμενο της μελέτης ανήρχετο σε 2.347.762 ευρώ, στις 24-11-09. Αυξήθηκε στα 3.560.000 ευρώ, προκειμένου να εγκριθεί ο υπό σύνταξη συγκριτικός πίνακας για το σύνολο των υποβλειθησών μελετών.
- Το μήκος του άξονα είναι 48 χιλιόμετρα, με τυπική διατομή πλάτους 7,5 μέτρων.
- Η ολοκλήρωση των διαδικασιών και η έγκριση των παραπάνω μελετών, προβλέπεται να ολοκληρωθεί το Α' εξάμηνο του τρέχοντος έτους, προκειμένου να καταστεί δυνατή η ένταξη στο ΕΣΠΑ και η δημοπράτηση του έργου.
- Ο προϋπολογισμός του έργου ανέρχεται σε 34,5 εκατομμύρια ευρώ. Το έργο έχει διαχωριστεί σε τρία μέρη, για να είναι δυνατή η κατασκευή του τμηματικά:
Από Καλλονή ως το Σκαλοχώρι (προϋπ. 12 εκατ. ευρώ)
Από Σκαλοχώρι έως κόμβο Ερεσού (προϋπ. 14 εκατ. ευρώ)
Από κόμβο Ερεσού ως το Σίγρι (προϋπ. 8,5 εκατ. ευρώ).
Ο Ν. Σηφουνάκης αναφερόμενος στην επίσημη ενημέρωση για την πορεία του όλου έργου, δήλωσε σχετικά:
«Επιτέλους νομίζω ότι «μπήκε το νερό στ' αυλάκι» στο σημαντικότατο αυτό αναπτυξιακό έργο της Λέσβου και ότι θα κερδιθεί ο χαμένος χρόνος των τελευταίων 5,5 ετών, ώστε να είναι εφικτή η ένταξη του έργου στο ΕΣΠΑ και να εξασφαλισθούν οι αναγκαίες πιστώσεις.
Θα παρακολουθούμε από κοντά τις εξελίξεις, όπως κάνω από το 2003 που με πρωτοβουλία μας ανατέθηκε η εκπόνηση της μελέτης, ώστε να έχουμε γρήγορα αποτέλεσμα».

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Χειμώνας στο Σίγρι

http://www.emprosnet.gr/Current/?EntityID=b92abd83-0154-4752-80e2-c297b6dc00fc

Γράφει: Χρηστίδου Βαγγελιώ
Εφημερίδα “Εμπρος” 04/02/2010
Οι δύο έζησαν όλη τους τη ζωή εκεί, χωρίς να έχουν εγκαταλείψει τον τόπο τους ποτέ. Οι δύο έφυγαν για χρόνια και επέστρεψαν κατ’ επιλογή στη γενέτειρά τους, δηλώνοντας ευχαριστημένοι από τη ζωή τους αυτήν τη στιγμή. Και είναι και δύο που βρέθηκαν στο Σίγρι αναγκαστικά, για δουλειά. Έξι κάτοικοι, μόνιμοι και μη, μας περιγράφουν πώς είναι η ζωή στον πιο απομακρυσμένο από τη Μυτιλήνη οικισμό της Λέσβου, ειδικά τους χειμερινούς μήνες που οι θερμοκρασίες πέφτουν, τα δρομολόγια μειώνονται, οι άνθρωποι λιγοστεύουν και τα έργα ακόμη αναμένονται…
Με τα χιόνια να έχουν μόλις λειώσει στους γύρω λόφους, επισκεφτήκαμε το χειμωνιάτικο Σίγρι πριν από λίγες μέρες. Το τοπίο εντυπωσιακό, όπως όλη τη χρονιά άλλωστε, οι άνθρωποι όμως σαφώς λιγότεροι. Ακόμη λιγότερα τα δρομολόγια του ΚΤΕΛ, που τους χειμερινούς μήνες είναι μόνο δύο την εβδομάδα. Και κρίσιμη η απουσία - ακόμη -, παρ’ όλο που είναι το μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι της Λέσβου, του πολυπόθητου και πολύπαθου έργου του λιμανιού και πλοίου που θα το ενώνει απ’ ευθείας με την ηπειρωτική Ελλάδα, χωρίς να απαιτείται η χρονοβόρα οδική διαδρομή μέχρι τη Μυτιλήνη.
Εκεί συναντήσαμε έξι κατοίκους, που ανά δύο μοιράζονται κοινά χαρακτηριστικά, ανάλογα με το χρόνο και το λόγο διαμονής τους στο Σίγρι, που αναπόφευκτα - όπως φάνηκε - καθορίζει και τη διάθεσή τους. Και μας μίλησαν, ανάλογα με την περίσταση, για τη ζωή τους πριν και σήμερα, απαριθμώντας τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ως «ακρίτες» της Λέσβου.

Σταλμένοι από τη δουλειά…
Μαρία Παπαδοπούλου, δασκάλα και διευθύντρια του Δημοτικού Σχολείου Σιγρίου
«Για να έρθεις κοντά στο σπίτι σου, πρέπει πρώτα να φύγεις πολύ μακριά…»
Η Μαρία Παπαδοπούλου ήρθε στη Μυτιλήνη από την Κατερίνη, απ’ όπου και κατάγεται, μόλις φέτος, αφού διορίστηκε ως εκπαιδευτικός και διευθύντρια στο Δημοτικό Σχολείο Σιγρίου - το οποίο έχει περίπου 20 μαθητές -, όπου έχει αναλάβει και τους μαθητές της Α΄ και της Β΄ τάξης. Όπως μας λέει κ. Παπαδοπούλου, που έχει σπουδάσει Παιδαγωγικά στη Γερμανία, η ίδια ζήτησε να μεταφερθεί εδώ, προκειμένου να συγκεντρώσει περισσότερα μόρια και να μπορέσει να βρεθεί κάποια στιγμή κοντά στο σύζυγό και το τριών χρόνων κοριτσάκι της.
«Διορίστηκα εδώ πέρυσι, αλλά ήρθα πρώτη φορά φέτος. Δεν έχω συνηθίσει να μένω σε τόσο απομονωμένα μέρη και με δυσκολεύουν αρκετά πράγματα, σε αντίθεση με άλλους που μπορεί να ζουν εδώ χρόνια και να έχουν συνηθίσει. Η μέρα γεμίζει δύσκολα, αφού μετά τις 3 που φεύγω από το σχολείο και αφού τελειώσω την προετοιμασία για την τάξη, μένω κυρίως στο σπίτι, βλέποντας τηλεόραση, μη έχοντας πολλές επιλογές για έξοδο ή για χόμπυ. Αυτό που μου λείπει είναι ο κινηματογράφος. Βρίσκομαι με άλλους συναδέλφους ή κατοίκους της περιοχής, με τους οποίους κάνουμε βόλτες όταν ο καιρός το επιτρέπει. Το βασικό μου πρόβλημα, ωστόσο, είναι το ότι είμαι μακριά από το παιδί μου, που είναι τριών χρονών και το φροντίζουν ο σύζυγος και η μητέρα μου, αφού δεν είναι αρκετά μεγάλο για να το έχω μαζί μου στο σχολείο εδώ. Εγώ καταφέρνω να πάω να το δω μόνο στις γιορτές και τις αργίες, οι ίδιοι έρχονται όταν προλαβαίνουν. Εξάλλου, δεν είναι καθόλου εύκολη η μετάβαση από το Σίγρι στην Κατερίνη ή το αντίστροφο. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, πάντως, για μένα πιο δύσκολη είναι η μετακίνηση από το Σίγρι στη Μυτιλήνη, αφού η διαδρομή είναι μεγάλη και ο δρόμος πολύ κουραστικός. Και η Κατερίνη, απ’ όπου κατάγομαι, μπορεί να είναι επαρχία, αλλά εκεί δεν τίθεται το θέμα της πρόσβασης όπως εδώ, αφού εδώ μεσολαβεί πάντα και η θάλασσα. Αν είχε τουλάχιστον πλοίο που θα έφευγε από εδώ και το χειμώνα, η αίσθηση θα ήταν διαφορετική. Τίθεται και θέμα πρόσβασης σε υπηρεσίες, όπως το ότι το κοντινότερο κέντρο υγείας είναι στην Άντισσα ή το ότι για να βγάλουμε χρήματα από αυτόματο μηχάνημα πρέπει να πάμε ως την Ερεσό. Ήρθαμε εδώ ως εκπαιδευτικοί επειδή το Σίγρι έχει πολλά μόρια, προκειμένου να “φτάσουμε” κάποια στιγμή στο σπίτι μας, του χρόνου όμως ελπίζω να πάρω απόσπαση.»

Άννα Νεράντζου, συντηρήτρια απολιθωμάτων στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Λέσβου
«Τα πρώτα πέντε χρόνια ήταν δύσκολα»
Η Άννα Νεράντζου, με καταγωγή από την Άντισσα, περνάει τους τελευταίους επτά χειμώνες της στο Σίγρι εργαζόμενη με οκτάμηνες συμβάσεις από Ιούνιο μέχρι Φεβρουάριο στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Λέσβου, όπου ασχολείται με τον καθαρισμό, την αποκατάσταση και τη συντήρηση ευρημάτων. Αυτό που τη δυσκολεύει περισσότερο μετά από τόσα χρόνια διαμονής της εκεί, εξακολουθεί να είναι η απουσία συγκοινωνίας.
«Μένω στο Σίγρι μόνιμα, αφού δεν έχω όχημα για να μετακινούμαι στο χωριό μου. Προσωπικά μού αρέσει το ήσυχο περιβάλλον του Σιγρίου, ειδικά το καλοκαίρι που είναι πολλοί οι επισκέπτες και μετά τη δουλειά έχω ανάγκη από ηρεμία. Το χειμώνα, ωστόσο, είναι πιο εμφανής η έλλειψη υπηρεσιών. Μας λείπει ένα κέντρο υγείας και ένα φαρμακείο, δεν υπάρχει κοντινό βενζινάδικο και για να προμηθευτούμε πετρέλαιο πρέπει να παίρνουμε από την Άντισσα ή την Ερεσό. Πολύ βασική είναι η ελλιπής συγκοινωνία με λεωφορεία το χειμώνα - αφού το να πας στη Μυτιλήνη με ταξί κοστίζει 90 ευρώ -, αλλά και η απουσία μόνιμων δρομολογίων με το καράβι από εδώ. Είναι, ωστόσο, πλέον, θέμα συνήθειας. Τα πέντε πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα, οι περισσότεροι πια είμαστε επαναπαυμένοι, είναι και η δουλειά κοντά στο σπίτι μας, είναι και η ανεργία. Πού να πηγαίνεις στο άγνωστο; Είναι δύσκολο να ξαναρχίσουμε από την αρχή.»

Εκεί μόνιμα
Ιωάννης Σούλιος, ιδιοκτήτης ταβέρνας στο Σίγρι
«Το λιμάνι… δεν το βλέπω να γίνεται»
Ο Ιωάννης Σούλιος, ιδιοκτήτης της ταβέρνας «Κάβο Ντόρο» στο λιμάνι του Σιγρίου, έχει ζήσει όλη του τη ζωή εκεί. Είναι πατέρας δύο παιδιών, που μένουν πλέον εκτός νησιού και έρχονται μόνο τις ημέρες των γιορτών και το καλοκαίρι. Δεν τον ενοχλεί η απόσταση του χωριού του από την πόλη, αλλά η απομόνωση που δημιουργείται από την έλλειψη επαρκούς συγκοινωνίας.
«Το χωριό μας ζωντανεύει από το Πάσχα μέχρι τον Οκτώβριο. Το καλοκαίρι μπορεί να έχουμε πολλούς τουρίστες, αλλά το χειμώνα έρχονται μέχρι εδώ μεμονωμένοι επισκέπτες, κυρίως από τα γύρω χωριά ή από την Καλλονή και τη Μυτιλήνη, μόνο μέσα στα Σαββατοκύριακα και εφόσον είναι καλός ο καιρός, για να επισκεφτούν το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας ή να κάνουν τη βόλτα τους. Οι πιο πολλοί κάτοικοι είναι μεγάλοι σε ηλικία, αφού οι νέοι δύσκολα κάθονται εδώ. Στη Μυτιλήνη κατεβαίνω σπάνια, μόνο για ψώνια και άλλες δουλειές. Μας δυσκολεύει πολύ η απουσία συγκοινωνίας, αφού μέσα στο χειμώνα υπάρχουν μόνο δύο δρομολόγια που ενώνουν το Σίγρι με τη Μυτιλήνη, κάθε Δευτέρα και Πέμπτη. Όσο για το λιμάνι, χρόνια τώρα το λένε, αλλά… δεν το βλέπω να γίνεται ποτέ. Το καλοκαίρι που υπήρχε το πλοίο, ανέβαινε εδώ πολύς κόσμος, είδαμε πολύ μεγάλη διαφορά, ωστόσο δεν ξέρω αν θα είχε νόημα να λειτουργούσε και το χειμώνα, αφού δεν έχει κόσμο.»

Γιάννης Παπάς, συνταξιούχος αγρότης
«Μόνο παράπονα έχουμε…»
Με πιο… μελανά χρώματα περιγράφει τη ζωή στο χωριό του ο συνταξιούχος κτηνοτρόφος Γιάννης Παπάς, το επάγγελμα του οποίου ακολουθεί σήμερα και ο γιος του.
«Το καλοκαίρι έχει κόσμο και ζωντανεύει το μέρος. Το χειμώνα είναι μαρτύριο, η μοναξιά είναι μεγάλη. Ο γιατρός δεν έρχεται συχνά, συγκοινωνίες δεν έχει. Μόνο μέχρι το γιατρό μετακινούμαι, στην Άντισσα ή τη Μυτιλήνη. Έχω και το γιο μου που είναι κι αυτός αγρότης, δε φεύγει καθόλου από εδώ, πού να πάει να βρει τα καλύτερα; Όλοι εδώ τρέχουμε και τίποτα δεν κάνουμε, έχουμε λίγα ζώα ο καθένας, τα βγάζουμε έξω και τα γυρίζουμε πίσω. Πού να πάμε όσοι γεννηθήκαμε εδώ;»

Οι «επαναπατρισμένοι»
Παύλος Τσίκνας, συντηρητής των ανεμογεννητριών
«Όταν θες να βρεις κάτι να κάνεις, θα το κάνεις»
Ο Παύλος Τσίκνας μεγάλωσε στην Αυστραλία και στη συνέχεια έζησε στην Αμερική και στην Αθήνα. Γύρισε στο Σίγρι, από όπου και κατάγεται, το 1998 και έκτοτε ζει εκεί με την οικογένειά του, εργαζόμενος εδώ και δυόμισι χρόνια ως υπεύθυνος για τη συντήρηση και τη σωστή λειτουργία των ανεμογεννητριών. Μετά από τόση περιπλάνηση, συνειδητά έχει επιλέξει να μείνει στον τόπο του, όπου παρά τις ελλείψεις νιώθει πλήρης.
«Δε θα επέστρεφα ποτέ στην Αθήνα, με είχε κουράσει το άγχος της καθημερινότητας. Τα παιδιά μου πήγαν εδώ σχολείο, δε μας έχει λείψει τίποτα. Δεν ένιωσα έλλειψη ούτε όταν έπαθα έμφραγμα πριν από 10 χρόνια και χρειάστηκε να νοσηλευτώ στο Νοσοκομείο της Μυτιλήνης. Η μέρα μου είναι γεμάτη και δε σκέφτομαι ποτέ ότι θέλω να φύγω. Ούτως ή άλλως, δεν μπορώ να απομακρυνθώ, αφού πάω κάθε μέρα στις ανεμογεννήτριες και πρέπει να έχω το νου μου. Από την άλλη, γιατί να φύγω; Όταν θες να βρεις κάτι να κάνεις, θα το κάνεις. Εγώ, για παράδειγμα, όταν έχει καλές μέρες ψαρεύω με τη βάρκα μου ή ασχολούμαι με κατασκευές.»

Αντώνης Χιώτης, ιδιοκτήτης καφενείου (και όχι μόνο)
«Ο “Καλλικράτης” είναι μεγάλη απογοήτευση…»
Ο Αντώνης Χιώτης κατάγεται από το Σίγρι. Επέστρεψε στον τόπο καταγωγής του πριν από δυόμισι χρόνια, μετά από μεγάλο διάστημα απουσίας στην Αθήνα, αλλά και διαμονής στη Μυτιλήνη, όπου ανέπτυξε ευρεία γκάμα δραστηριοτήτων - ανάμεσα στις οποίες και συνεργασία με το «Ε». Εκτός από το καφενείο που έχει στο χωριό, έχει οργανώσει και θεατρική ομάδα, ασχολείται με τον Πολιτιστικό Σύλλογο και με διάφορες άλλες δραστηριότητες - όπως η συγκέντρωση για τη «Eurovision» -, ενώ εκδίδει και τη διμηνιαία εφημερίδα «Σίγρι σήμερα». Όσο γεμάτη και αν είναι η καθημερινότητά του, δεν παύει να εντοπίζει τα προβλήματα του απομονωμένου Σιγρίου.
«Αποφάσισα να επιστρέψω στο Σίγρι αφού ένιωθα ότι η Μυτιλήνη δεν είχε κάτι άλλο να μου προσφέρει. Έχω μια δουλειά δική μου, το καφενείο, ένα από τα τρία σημεία στο χωριό που μπορεί κάποιος να πιει καφέ, από την οποία βγάζω τα προς το ζην. Ασχολούμαι και με πολλά άλλα πράγματα, έχω φίλους και παρέες, αφού υπάρχουν αρκετοί νέοι άνθρωποι, όπως οι δάσκαλοι ή τα νέα ζευγάρια. Μπορείς να κάνεις πράγματα που σε γεμίζουν και να προσφέρεις όπου και να είσαι, αρκεί να έχεις ευαισθησία και να μην αφεθείς να σε πάρει από κάτω. Ωστόσο, είναι πολλές οι πρακτικές δυσκολίες. Αν θέλεις, για παράδειγμα, ένα φάρμακο, θα πρέπει να ζητήσεις να σου το φέρει κάποιος που έχει πάει στην Άντισσα ή την Καλλονή. Πρόκειται, όμως, για διαδικαστικά πράγματα, που αν είσαι προνοητικός δε θα σου λείψουν. Εμένα δε μου λείπει τίποτα από τη Μυτιλήνη, έχω να κατέβω τέσσερις μήνες. Υπάρχουν, όμως, προβλήματα και υπάρχουν διεκδικήσεις και προσμονή για όσα πρέπει να γίνουν, όπως είναι το λιμάνι ή ο δρόμος. Τι άλλο πρέπει να περιμένουμε ώστε να προχωρήσουν τα έργα; Ο “Καλλικράτης”, τέλος, είναι άλλη μια μεγάλη απογοήτευση για εμάς, αφού το “κέντρο” μεταφέρεται ακόμη πιο μακριά από την Ερεσό και θα πρέπει να κάνουμε ολόκληρο ταξίδι. Αναρωτιέμαι ποιος θα είναι ο πολιτικός, που θα διοικήσει ένα δήμο δυτικής Λέσβου…»

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Ένα βήμα για το λιμάνι

Τα Δηκτικά - εφημερίδα "Εμπρος" 30/01/2010
Ένα βήμα για το λιμάνι
Την πολιτική βούληση του Νίκου Σηφουνάκη να γίνει το λιμάνι Σιγρίου διέγνωσε ο δήμαρχος Ερεσού - Αντίσσης, Σωτήρης Καρδαράς, σε σύσκεψη που έγινε χθες (29 Ιανουαρίου) το μεσημέρι στη γενική γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων, αλλά και των μελετητών.
Με προτάσεις για κάποιες μικροαλλαγές, που όμως δε φαίνεται να επισύρουν καθυστερήσεις στην εξέλιξη του έργου, αναμένεται να υπάρξουν σύντομα ανακοινώσεις, ακόμη και για το χρονοδιάγραμμα, με το οποίο και θα δρομολογηθεί η ένταξη και κατασκευή ενός μεγάλου έργου για τη δυτική κι όχι μόνο Λέσβο.
ΜΑΡ.ΠΛ.
Η φωτογραφία αυτή είναι περίπου 35 ετών και, βέβαια, δείχνει τη σκάλα του λιμανιού του Σιγρίου, πριν γίνει το πρόσθετο "Γ" και η γλύστρα και πολύ πριν μπαζωθεί για το [κατά φαντασίαν...] αλιυτικό καταφύγιο. Στη σκάλα βρίσκεται πάνω ένα φορτηγό, στο οποίο ξεφορτώνει εμπορεύματα το εμπορικό καϊκι που είχε προδεγγίσει το λιμάνι μας - έστω και αυτήν την σκάλα. Ακόμη ένα εμπορικό καϊκι φαίνεται να είναι αραγμένο αρόδου. Γιατί η ανάγκη για λιμάνι στο Σίγρι δεν καταγράφεται σήμερα ή - έστω - τα τελευταία χρόνια, αλλά είναι μια ιστορία πολλών - πολλών ετών!

Στη δεύτερη φωτογραφία, βλέπετε ένα επιβατικό πλοίο να έχει προσεγγίσει το λιμάνι του Σιγρίου. Ήταν Ελβετοί - αν θυμάμαι καλά - κι αυτό ήταν το πρώτο επιβατικό πλοίο που κατάφερε να δέσει στο πολεμικό λιμάνι μας, ύστερα από χιλιάδες εμπόδια από τα κάθε είδους Επιτελεία. Στην υποδοχή και ο αείμνηστος Κώστας Αθανασιάδης, Πρόεδρος τότε της Κοινότητας Σιγρίου.
Το λιμάνι, εκτός από τα "συνηθισμένα" επιβατικά πλοία, προσέγγισαν και "ιπτάμενα δελφίνια". Η ιστοριούλα πρέπει να καταγραφεί, για να μην ξεχαστεί: ήταν Αύγουστος και, ενώ δεν λειτουργούσε Λιμεναρχείο στο Σίγρι, ξαφνικά ήρθε ένας λιμενικός υπάλληλος για υπηρεσία! Τοπικό γραφείο ταξιδιών είχε ξεκινήσει μια μαραθώνια διαδικασία να διοργανώσει το πρώτο ταξίδα με ιπτάμενο δελφίνι από το Σίγρι στα Ψαρά. Γέμισε η αγορά κόσμο το πρωί εκείνο του Αυγούστου, να περιμένει το δελφίνι, να πάει στα Ψαρά. Το δελφίνι αργούσε. Πολύ. Υπερβολικά πολύ για ημερήσια εκδρομή. Κι αντί να έρθει πρωί, ήρθε μετά το μεσημέρι. Και επιπλέον, ο λιμενικός απαγόρεψε την προσέγγισή του στο "πολεμικό" λιμάνι του Σιγρίου!!!!! Πώς και δεν τον πέταξαν στη θάλασσα εκείνη τη μέρα, ένας Θεός το ξέρει!
Βέβαια, αργότερα τα προβλήματα λύθηκαν και άρχισαν να προσεγγίζουν "μη πολεμικά" πλοία στο λιμάνι - ένα εκ των οποίων και το εικονιζόμενο δελφίνι, που δεν είχε την τύχη του πρωτοπόρου εκείνου της μικρής μας ιστορίας!
Από τι περιπέτειες έχει περάσει κι αυτό το λιμάνι!!!