Κάτι τρέχει με τον δρόμο αλλά δεν ξέρουμε τι!Κάτι τρέχει με τον δρόμο αλλά δεν ξέρουμε τι!

Θυμάστε το μακρινό 2013; Θυμάστε τότε που ήρθαν τα πρώτα μηχανήματα και οι πρώτοι εργάτες, οι μηχανικοί, οι αρχαιολόγοι, οι εργοδηγοί; Θυμάστε τον Μάκη, τον Δαμάσκο, την Σίσυ ή την Βάνια;
Τους ξεχάσαμε; Αυτοί οι άνθρωποι ήρθαν για να φτιάξουν τον δρόμο Καλλονής - Σιγρίου, κόσμος πολύς! Είχε γεμίσει το χωριό καινούρια πρόσωπα, στα οποία μάλιστα εμείς είχαμε εναποθέσει ελπίδες: οι άνθρωποι αυτοί θα μας έφτιαχναν τον δρόμο που μας ενώνει με την πρωτεύουσα, θα συντόμευε τις διαδρομές μας, θα βοηθούσε στην ανάπτυξη. Μοιραστήκαμε καθημερινές και σχόλες μαζί τους, τους βλέπαμε να πηγαίνουν στη δουλειά τους, να σκίζουν το βουνό του Μπεγλή για να γίνει η καινούρια χάραξη κι ύστερα είδαμε και την άσφαλτο! Ναι, είχαμε ελπίδες! Φτιάχτηκε ένα κομμάτι του δρόμου, γλυτώσαμε τόσες στροφές ως τον Ασώματο!
Κι ύστερα; Φαίνεται πως πάντα “ύστερα έρχονται οι μέλισσες” κι αρχίζουν αυτά που δεν πρέπει να αρχίσουν, κι έρχονται τα μηνύματα ότι σταματήσαν τα μηχανήματα να δουλεύουν, αρχίσαν να κυκλοφορούν πολλές κακές φήμες που δεν διαψεύστηκαν  από τα γεγονότα, για τον εργολάβο, για χρέη, για δουλειές του ποδαριού...
Και ύστερα, το πράγμα αρχίζει να ξεχυλώνει επικίνδυνα. Εργολάβοι παραιτούνται και εργολαβίες ενοποιούνται, το έργο σταματάει για καιρό, τα μηχανήματα αφήνονται παρατημένα επί μακρόν στο εργοτάξιο, το γεφύρι της Περιβολής κάθεται καλουπωμένο για μήνες χρόνια - δεν κουνιέται τίποτα! Μόνο κουβέντες στα καφενεία, σούσουρο, να!, φταίει που βρέθηκαν απολιθωμένα, να!, τα φάγαν τα λεφτά κι αφήσαν τον κόσμο  απλήρωτο, να!, το κράτος δεν έχει να δώσει συντάξεις, θα πληρώσει για το δρόμο του Σιγρίου; Έτσι, περάσανε πέντε χρόνια και τα φτιαγμένα χιλιόμετρα είναι λίγα, ελάχιστα. Και το χειρότερο είναι που, και σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές, τα μέτωπα που είναι ανοιχτά, δεν δουλεύουν, το έργο δεν προχωράει! Ίσα-ίσα, υπάρχουν μερικοί εργάτες στη Μονή Υψηλού να παλεύουν με το βουνό, αλλά με τέτοιους αργούς ρυθμούς, δρόμος δεν γίνεται!
Τις προάλλες, διαβάσαμε στον τοπικό Τύπο της Λέσβου μακροσκελή ρεπορτάζ γι’ αυτό το “παιχνίδι”, διαβάσαμε για πολλά χρήματα χρεωστούμενα από την εταιρεία στους εργαζόμενους οι οποίοι προχώρησαν σε επίσχεση εργαίας, κι άλλα χρεωστούμενα προς τους υπεργολάβους και χειριστές μηχανημάτων του έργου, κι άλλα χρεωστούμενα από άλλα έργα! Και, βέβαια, έχουμε όλοι ακούσει τόσα για τον εργολάβο, τα αγροτεμάχια και ό,τι μπορεί να φανταστεί ο καθένας! 
Παράλληλα, ο δρόμος χαλάει! Καταστρέφεται! Η πρόσβαση στο Σίγρι γίνεται μέρα με τη μέρα δυσκολότερη! Ναι, εκεί που παλιά ήταν άσφαλτος, τώρα έχουν δημιουργηθεί λακκούβες, λακκουβάκια και λακκουβάρες! Πώς περνάνε τα αυτοκίνητα, πώς  πηγαίνει το λεωφορεί καθημερινά τους μαθητές στην Άντισσα, πώς σέρνονται τα προστατευτικά πλαστικά σε όλο το πλάτος του δρόμου, πώς έχουν εξαφανιστεί διαγραμμίσεις, σήματα, και προειδοποιητικά εκτέλεσης έργων, είναι άξιον θαυμασμού!!!
Λοιπόν; Τι τρέχει με τον δρόμο; Τι πρέπει να γίνει, για να ξαναπάρει μπροστά η υπόθεση; Ποιος κρίκος είναι ο αδύναμος στην υπόθεση αυτή, που κρατάει ένα τεράστιας σημασίας έρχο στασιμο; Ποιος θα αναλάβει την πρωτοβουλία να το ξελασπώσει; Ποιος Γόρδιος Δεσμός πρέπει να κοπεί με το μαχαίρι, για να αρχίσει να πέφτει ξανά άσφαλτος; Έτσι όπως σήμερα λειτουργεί, σίγουρα δεν είναι αυτό που περιμένουμε από μια Ελλάδα του 21ου αιώνα. “Ελληνικές δουλειές”, που λένε οι συκοφάντες!...